De coronacrisis is niet alleen een brenger van slecht nieuws. Het trekt wel een zware wissel op onze maatschappij. Het zijn en worden heel moeilijke tijden voor een grote groep mensen, die zo stinkend hun best hebben gedaan. Maar ja, door de stilstand van de economie is een flink deel van hen afhankelijk geworden van een vorm van uitkering. Het is heel mooi dat we met zijn allen de pechvogels de hand rijken.
Toch is er iets heel fraais te ontdekken in deze crisis. Tot 2 maanden geleden waren mensen, die een uitkering ontvingen, zakkenvullers, profiteurs, bankhangers en potentiele fraudeurs. Daarop werden volslagen ridicule controlemaatregelen losgelaten. Zo kregen we rechercheurs die “tandenborstels gingen tellen”, met “leasehonden” door buurten gingen patrouilleren en in auto’s mensen achtervolgen. Ook werden er vingerafdrukken afgenomen en onwettige algoritmes op mensen losgelaten. Ze zouden maar een Euro teveel uitkering ontvangen, die “labbekakkers” (aldus de VNO-NCW). Ook werden tegenprestaties geëist. Je moest gaan werken zonder salaris, door de FNV ook wel dwangarbeid genoemd.
Maar het roer is helemaal om. De grote toestroom aan werkloze zzp-ers , ontslagenen en mensen met arbeidstijdverkortingen heeft ertoe geleid dat we elkaar weer zijn gaan vertrouwen. Je krijgt heel snel een uitkering en je hoeft geen enkele tegenprestatie meer te leveren. We zijn met zijn allen tot het inzicht gekomen dat die waanzinnige controles en dwangmaatregelen niet nodig zijn. De meeste mensen blijken als bij toverslag gewoon te vertrouwen te zijn. Is dat niet geweldig nieuws?
Ik lees nog wel dat een deel van de ambtenaren nog niet goed kunnen omgaan met dat nieuwe vertrouwen en die ridicule controles nog steeds willen uitvoeren op de nieuwe toestroom. Maar dat zou verleden tijd moeten zijn. We moeten nog wel even die belachelijke controlemaatregelen op de “gewone” uitkeringsgerechtigden laten vervallen. Ze blijken opeens niet meer nodig. Eindelijk! Hoera, we vertrouwen elkaar.
Reageren: column@alfredblokhuizen.nl