Toen ik deze eerste woorden schreef dacht ik: wat doe je nou? En toch laat ik de opening staan. Ik wil het wel uitleggen. Kijk, ik heb geen kinderen, ik ben in de herfst van mijn leven en Ik heb een aandoening waardoor ik 2050 niet kan halen. En toch bemoei ik me in een discussie over dat jaartal. Want willen we deze aarde nog redden van een klimaatramp moeten we aan de slag, en niet zo’n beetje ook. Alleen zien heel veel mensen, waaronder ook veel jongeren, nog steeds niet in dat dat moet om een goede toekomst te houden. Men houdt nog vast aan de wijze van leven van nu. Veel en ongezond consumeren, vliegen, brandstofauto’s rijden en gas stoken, enzovoort blijft nog steeds de heilige graal. Veel mensen stemmen op partijen die de klimaatproblematiek ontkennen en u zeggen dat je gewoon door moet kunnen gaan op de huidige weg. Net doen alsof er niets aan de hand is.
Dat ouderen vaak vasthouden aan gewoonten is bekend. Al die nieuwlichterij is verwarrend en “we deden het altijd al zo” is ingesleten. Dat dit niet waar is ziet men dan weer niet. Want ja, kijk maar naar tv series van 15 jaar terug. Dan zie je direct wat er allemaal is veranderd. Dit terzijde. Maar dat jongeren in grote getalen doen alsof er niets aan de hand is, vind ik zorgelijk voor henzelf. Dat ze nog steeds de minst klimaatvriendelijke keuzes maken is voor hen problematisch. Waarom rijden ze b.v. nog meurende benzinescooters, terwijl er ook elektrische zijn die stiller, vlotter en schoner zijn? Waarom gaan ze nog met het vliegtuig op schoolreis? Misschien omdat zij en hun leraren niet door hebben wat het met hun eigen toekomst doet. Jongeren van 18 gaan de gevolgen van de klimaatproblemen, die ze door ongewijzigd gedrag veroorzaken, echt meemaken. Het komt echter nog harder terecht bij hún kinderen en kleinkinderen. Misschien moet onze generatie de jongeren helpen om de toekomstkeuze te maken en niet de korte termijn keuzes voorstellen. Dat is wel weer nieuwlichterij.
Ik kan eigenlijk makkelijk kletsen, hoewel ik voorloper ben m.b.t. het klimaat. Ik kan gewoon doorgaan met de aarde kapotconsumeren. Zeg maar: na mij de zondvloed, het zal mijn tijd wel duren!
Verschenen in weekblad Groot Nissewaard
