Klompenland

Column voorlezen

Foto: Unsplash

Zo, dat hebben we weer gehad; de EU-verkiezingen. We kunnen weer 5 jaar vooruit. De EU-haters zijn nu ook goed vertegenwoordigd in Brussel. Hun stem wordt nu ook duidelijk gehoord. Ze worden overigens niet gehoorzaamd, want ze hebben verre van een meerderheid.

Toch ben ik gaan mijmeren over wat florijnenfans in Klompenland, als ze een meerderheid behalen, zouden veroorzaken als we teruggaan naar de Gulden. Vaak zijn dat senioren. Die hebben de wereld waarin ze nú leven zelf gecreëerd. Ook die Euro. Ze stemden zelf op politici die dit voor hen deden. En nu maar mopperen!

Terug naar de Gulden is wel heel leuk. Mooie bankbiljetten, een knaak is weer een knaak en een juut een juut. De vogelaars zijn weer superblij met de snip. Lekker ons eigen geld. Ook fijn dat we er werkgelegenheid mee scheppen bij de wisselkantoren en dat we bij terugkomst van vakantie een beurs vol waardeloze muntjes hebben. Heerlijk dat teruggaan naar vroeger!

Maar ja, opeens kost een brood ƒ 6 een biertje in het café ƒ 7, een kilootje jonge kaas, ƒ 17 de huishuur voor een gewone woning ƒ 1.400 en de energierekening bedraagt dan ƒ 425. Een karretje boodschappen kost opeens ƒ 160.  Een klein autootje snel ƒ 22.000 en om hem te laten rijden kost een tankje benzine door de ƒ 130. Om maar te zwijgen van de verzekering van ƒ 2.200 en de wegenbelasting ƒ 1.400. Je ziet het: het leven wordt er niet echt goedkoper van. Maar goed, melancholie en verlangen naar het oude Klompenland, toen geluk nog heel gewoon was, mag dan ook wat kosten.

Alleen de jeugd hè, de jeugd. Er is nu een generatie volwassen aan het worden die zegt: Heee oma, ik vond hele oude muntjes in een bakje. Zijn ze al antiek? Horen ze niet in een museum bij de Romeinse opgravingen? Diezelfde jeugd geniet van al die vrijheid om hun toekomst en hun Europa te ontdekken, zonder zich zorgen te maken over grenzen en koersverschillen. Balen! Zij verlangen niet naar een Klompenland.

Reageren: column@alfredblokhuizen.nl

Verschenen in weekblad Groot Nissewaard

Dit bericht is geplaatst in Columns, Satrire. Bookmark de permalink.