In 1983 startte in Gent de voorbereidingen van de nieuwe omroep Radio Free 105.3.
Vanuit Radio Annick Antwerpen werd ik geparachuteerd om leiding te geven aan dit nieuwe commerciële project. Het werd al redelijk snel een succes.
Op 6 oktober 1984 werd gestart met gepresenteerde programma’s. Het was de BVBA Aktim, waarvan ik DGA werd, die de gehele exploitatie voor haar rekening nam.
De geschiedenissite www.vrijeradio.be schrijft o.a.: Sinds het begin werd er gewerkt met een strak format in plaats van radioprogramma’s. Tijdens de week koos ik er voor om een adult contemporary format te brengen. De programmatie tijdens het weekend zag er anders uit. Toen werd er radio gemaakt met een directere betrokkenheid van de luisteraar. Zo was er op zondagvoormiddag een niet zo 
eenvoudig spelprogramma, gebracht door een bekende Vlaamse zanger. In de middag organiseerden we een radio-zoektocht waarbij de luisteraar op zoek moest gaan naar een in Gent verborgen schat. Deze originele spelformules kenden toen een ongelooflijk succes. In het voorjaar 1985 heeft een onderzoeksbureau vastgesteld dat Radio Free de drukst beluisterde vrije radio was. Radio Free was reeds vanaf toen 
winstgevend. De studio’s waren gevestigd aan de Afrikalaan/Scandinaviëstraat te Gent. Op het gebouw is nog steeds de zendmast van toen te bewonderen. Je ziet het direct als je vanaf de weg vanuit Zelzate Gent binnenrijdt. De omroep was gevestigd in een winkelpand, dat bijzonder was in die tijd omdat niet geheel legaal werd uitgezonden.
Dagblad Het Laatste Nieuws in België schreef een bijna paginagroot artikel over de omroep.
Radio Free mocht ook een podium opstellen aan de Veldstraat tijdens de Gentse Feesten. Dat was toen zeer uitzonderlijk, alleen de BRT werd daarvoor toegelaten. Er waren optredens van Vlaamse en buitenlandse artiesten die hun nieuwe single kwamen promoten. De programma’s werden opgenomen en programmaleider Rudy Mortier reed op en neer met de tapes tussen het podium en de studio zodat 
ze twee uur later op de radio waren te horen. Een straalverbinding opstellen was toen nog streng verboden. Ook was er een promotieteam die stickers uitdeelde.
Ook stond de omroep op beurzen, zoals in Flanders Expo. Ook dat was zeer uitzonderlijk, want omroepen bleven 
vaak liever binnen de eigen veilige muren van hun studio. Dat was ook wel logisch, want géén van de omroepen waren legaal in de lucht. Pas in het begin van jaren 90 van de vorige eeuw kregen omroepen zendvergunningen. Maar ja, het was dan ook België, waar men begon en dacht: Die zendvergunning komt later wel. Dus naar buiten treden droeg wel een risico in zich.
Ondanks de niet volledig legale status van de omroep waren politici kind aan huis en graag geziene gasten. Zo kwam Guy Verhofstadt, toen vicepremier van België op een verjaardagsfeestje van de omroep.
Ook buiten de studio viel de omroep op door de stickers op de bushaltes en de enorme billboards langs de 
uitvalswegen. Op die borden werd reclame gemaakt voor een radioprogramma W.E.S.T. dat werd uitgezonden op de zender. Het programma bevatte airchecks van Amerikaanse Westcoast radiostations. Het getrainde oog ziet een sigarettenpakje in de afbeelding van de “transistorradio”. Dat was geen toeval!
In 1988 deed ik de aandelen van de hand en produceerde tot en met 1992 radioprogramma’s voor meerdere omroepen. Hierna verliet ik de Vlaamse mediawereld tot er een bescheiden terugkeer kwam in 2017.
De omroep kon geen succes worden zonder de enorme inzet van: Rudy Mortier (studiobouw, programmaleiding & presentatie), Marnix Martens (studiobouw, ontwerp huisstijl & presentatie), Nadine Vanhoecke (presentatie), Pascal van Geem (presentatie & goed humeur) en vele anderen. Ook Peter Colman was onmisbaar voor het commerciële succes. Peter is vroegtijdig komen te overlijden bij een verkeersongeval.