Geert Wilders riep het al 7 jaar geleden in De Telegraaf: “Het is twee voor twaalf met de islam in Nederland, het is al bijna ochtend.” Twee voor twaalf, al bijna ochtend! Alsof er een woeste apocalyps op ons afkomt, compleet met hoofddoekengevaar, halal-invasie en shariapolitie op iedere straathoek. Zijn klokje tikte toen zo hard dat je zou denken dat Nederland elk moment kon instorten. “Pak je koffers, vrienden, de sharia staat voor de deur!”
Maar wat blijkt, zeven jaar later? Die klok van Geert? Die gedraagt zich als een slak in winterslaap. Als het in 2017 écht twee voor twaalf was, dan zijn we inmiddels hooguit één minuut en 59 seconden voor twaalf. Of misschien zelfs minder. Weet je, een klok die zo langzaam loopt, daar wil je je tijd niet aan verspillen.
Even wat feiten: In 2017 was ongeveer 5,1 procent van de Nederlanders moslim. En nu? Zo’n 6 procent. Dat is plus 0,15 procentpunt per jaar. Daarmee heb je sneller kans om een midlifecrisis te krijgen dan dat je die vermeende ‘islamisering’ op de voorpagina ziet staan. Maar Wilders? Hij blijft roepen dat het bijna te laat is, alsof hij de tijd mee heeft in z’n hyperactieve hoofd. Erger nog, zijn achterban gelooft dat het al te laat is en eist deportaties. De kleuterklas van de VVD begint weer eens over een algemeen boerkaverbod, uit angst om wat verwarde kiezers te verliezen.
Stel je even voor dat die groei lineair doorzet. Dat het nooit zal doen, maar vooruit. Dan zitten we pas rond het jaar 2318 op 50 procent moslims in Nederland (50%−6%)÷0,15%≈293 jaar). Ja, dat is ‘al’ over bijna drie eeuwen. Tegen die tijd zijn we allang naar Mars verhuisd, hebben we robots als ministers en kijkt Geert waarschijnlijk vanuit een hologram terug op zijn paniekzaaierij. Want we weten het allemaal: voor welke wetswijzigingen dan ook hebben we 50+ % nodig. En bij een grondwetswijziging ligt het nog wel wat ingewikkelder.
Wilders speelt de klokkenluider van Nederland. De man die zegt dat de samenleving op instorten staat en dat het einde nabij is. Maar zijn klokje? Dat is allang defect. Zijn “twee voor twaalf” is geen waarschuwing meer, het is een verkooptruc om angst te verspreiden. Angst is immers het enige dat hij verkoopt. En vooralsnog is er een markt voor. Een steeds kleinere markt met PVV-, BBB-, Ja21, SGP- en nog wat VVD-gelovigen.
Ondertussen? Moslims in Nederland leven gewoon hun leven. Ze werken, studeren, stemmen (soms zelfs op de PVV, het blijft ironisch), maken ruzie over de afwas. Geen geheime staatsgreep, geen islamitische invasie. Alleen gewone mensen. Mensen die waarschijnlijk sneller moe worden van Wilders’ herhalende alarmklok dan van een lange werkdag.
Toch blijft Wilders hameren op die tijd: twee voor twaalf. Alsof hij de voortschrijdende tijd niet begrijpt. Misschien omdat hij wil dat z’n fans zo lang mogelijk in spanning blijven hangen. Ondertussen rol ik met mijn ogen en knik ik meewarig om zijn eindeloze paniekshow.
Wie gelooft er nog in dat klokje? Als je al zeven jaar dezelfde paniek verkoopt terwijl Nederland gewoon rustig doorgaat, dan ben je geen visionair. Je bent een karikatuur. Een man die zichzelf gevangen heeft gezet in een tijdlus. Geen klok, maar een schmays. Het blijft in zijn tempo steeds net vóór middernacht. De zon zal dan nooit meer schijnen, zoals hij vorig jaar nog zo beloofde.
Misschien moet Wilders zijn klokje eens weggooien. Of een upgrade geven, misschien is een smartwatch, met nieuwspushberichten over het werkelijke leven, iets voor hem. Want als je zo lang blijft roepen dat het bijna twaalf uur is zonder dat er gebeurt waarvoor je alarm sloeg, dan ben je geen wakkerschudder. Dan ben je gewoon het levende bewijs dat je met een een kapotte klok nooit verder komt.
Verschenen bij Joop van BNNVARA