Foto: Unsplash
Lenette van Dongen trad vorige week op in ons lokale ruimteschip Theater de Stoep. Dat was natuurlijk weer lachen in een bomvolle zaal. Een stortregen aan grappen werden uitgestort over het publiek. Zelfs kreeg het publiek pikante seksuele voorlichting, in de roemruchte van Dongen style.
Toch blijft er een ding van die voorstelling hangen. Dat was haar verhaal over dankbaarheid. Het woord “dankbaar”, dat zo vaak wordt gebruikt in christelijke kringen. De zaal kon zelfs het lied “Dank u voor deze nieuwe morgen” meezingen. Tja… dat is wel even iets anders. Dan rijst toch de vraag: hoe zit dat met mijn eigen dankbaarheid. Ben ik wel dankbaar genoeg voor al de mazzel die me is komen aanwaaien. Heb ik wel genoeg oog gehad voor de mensen die me die mazzel hebben aangedragen. Doe ik zelf wel genoeg het goede voor anderen en denk ik niet te veel alleen aan mijzelf? Moet ik niet dankbaar zijn dat we in ons piepkleine kikkerlandje normaal gezien de zaakjes zo op orde hebben? Heeft u dat ook?
Ik heb natuurlijk ook zo mijn momenten dat ik ondankbaar ben. Dan mopper ik stevig of ga een strijdje aan. Vaak tegen mensen die hun positie, in mijn ogen, misbruiken of instanties die niet meer in de gaten hebben wat ze gewone mensen aandoen. Die instanties laten dat dan wel doen door mensen die soms helemaal niet meer in de gaten hebben dat ze iets doen dat voor de ander schadelijk kan uitpakken. Soms doen deze mensen het ook gewoon expres. Dan vraag ik me weer af: zijn deze uitvoerders wel dankbaar dat ze dat werk mogen doen? Want het is de maatschappij die zorgt dat dat werk er is. De mensen die ze, misschien onbewust, schade berokkenen zijn ook een deel van die maatschappij die hen betaalt. Ingewikkeld hè? Ik ga het zelf nog een keertje of 2 teruglezen……..
Het mooie is dan weer dat ik in een land woon waar ik al deze gedachtespinsels mag opschrijven en publiceren in deze krant. Dat er mensen zijn die liever hebben dat ik mijn klep hou negeer ik natuurlijk volledig. Dat we zo’n vrij land hebben en dat de overgrote meerderheid dat wil beschermen vind ik geweldig. Al die mensen die opkomen voor vrijheid, welzijn, gerechtigheid voor iedereen zijn belangrijk. Noem het christelijk, maar voor die “strijd” en soms zwemmen tegen de stroom in ben ik ze zéér dankbaar!
Reageren: column@alfredblokhuizen.nl