Landelijk nieuws: Een vrouw, die een beetje werd geholpen door haar moeder, gewoon om uit de droevige armoede te blijven, werd gekort op haar uitkering en beticht van fraude. Ze moest vervolgens € 7000,- betalen aan de gemeente. De gemeente vond het gek dat er merkartikelen stonden in haar keukenkastjes. Dat mag natuurlijk niet, dat moesten c-merken zijn! Als u een uitkering krijgt mogen ambtenaren naar hartenlust huiszoekingen doen, zonder toetsing.
Is dit een uitzondering? Helemaal niet! Eindelijk heeft de nationale pers hier aandacht voor. Het is een misstand, ontstaan door harteloze bureaucraten, die wetgeving uitvoeren die werd vervaardigd onder leiding van PvdA minister Asscher en PvdA staatssecretaris Kleinsma.
Het is ook wel ziek. We weten intussen allemaal dat de bijstand te laag is om van te leven. Daarom zijn er voedselbanken. Die is intussen de schaamteloze norm geworden. Dat is geen voorziening, maar liefdadigheid. Je ziet wethouders daar zogenaamd handjes helpen, maar werken aan het echte probleem, ho maar. Intussen zitten we nu in de bizarre situatie dat je wel boodschappen van de voedselbank mag ontvangen, maar niet van de bezorgde moeder. Je moet eerst de vernederingen van de lange rijen bij de voedselbanken ondergaan, wil het geen probleem zijn voor de gemeente. Het is ook een drama voor de moeder. Die moet dus toekijken hoe haar dochter wegglijdt in diepe armoede, want helpen wordt gestraft. Waar zijn we in hemelsnaam terechtgekomen?
Eigenlijk gaat het om iets anders. Het gaat om een mindset. Ik zie dat ook in onze gemeente. Het gaat niet meer om de burgers. Het gaat om het in stand houden van een systeem. Mensen spelen daarbij geen rol meer, die zijn eerder een last. Het gaat erom of de regels goed zijn uitgevoerd en niet meer om de gevolgen. Ik vraag me altijd af: Dan ben je ambtenaar en je veroorzaakt zoveel ellende. Kom je dan trots thuis van je werk? Politici: Is dit wat je wil voor de inwoners? Nee? Doe er dan wat aan!