Er was eens een stadje in de polder waar steeds van alles misging. Het stadje lette er niet op de belangen van de burgers met de krapste beurs en de grootste afhankelijkheid. Erger nog, het liet mensen die veel zorg nodig hadden heel lang wachten, want het bestuur van het stadje had niet genoeg geld over voor zorg, maar wel voor sport. Ook liet men mensen gedwongen werken, zonder salaris. Verder lette het stadje niet op de privacy van haar medewerkers en burgers. Zo hing men stiekeme camera’s op om het personeel en burgers te beloeren, eiste vingerafdrukken van haar uitkeringsgerechtigden, bleven een heel stiekem en verboden computerprogramma gebruiken om burgers te bespioneren. Ook gooide men een hele hoop persoonlijke informatie van een lastpak openbaar. En voor dat alles wilde dat bestuur maar geen verantwoording afleggen. Erger nog, in de kerkers van het gemeentehuis smeedde het een plan om lastige mannetjes, die moeilijke vragen stellen, diep gitzwart te maken. Succesvol, want bijna alle pluchezitters in de gemeenteraad vroegen zich niet meer af of lastige mannetjes wel eens gelijk konden hebben. Je gaat er gewoon tegen tekeer, dat scheelt nadenken over echte problemen van mensen.
Eureka! Dan komt opeens een oplossing van een clubje pluchezitters. Ze huurden een detective in, met gleufhoed en gat in de krant, om een lastige collega te volgen en hem er stiekem bij te lappen. Natuurlijk op onze kosten! Alles bedoeld om hem weg te pesten uit de zaal met pluche. Je bent er dan mooi vanaf en dan kun je lekker verder met ja en amen roepen. Je noemt jezelf dan wel de partij met iets van “vrijheid”. En de man met de ambtsketting, die zichzelf de baas vindt, deed niets behalve een schepje er bovenop. Zonder succes! Zijn actie: huiszoeking laten doen bij het lastige mannetje liep op niets uit. En de bevolking? Die was geschokt door zoveel amateurisme, gebrek aan verstand en zelfreflectie.
Vraag is alleen: leven ze eigenlijk wel lang en gelukkig op deze manier?
Iedere schijnbare overeenkomst met een gemeente rust op louter toeval. Het is en blijft een sprookje.
