De luchtvaartindustrie schermt graag met de zegeningen van kunstkerosine. Dat is vliegtuigbrandstof die gefabriceerd wordt van CO2 en (liefst) groene waterstof. Wat ze er niet bij vertellen is dat het maken van kunstkerosine enorme hoeveelheden stroom kost.
Ik heb even de getallen erbij gezocht. Op Schiphol wordt (in een ‘normaal’ jaar) zo’n vier miljard kilogram kerosine getankt. Al die fossiele brandstof is bij verbranding goed voor een energieopbrengst van 48 miljard kilowattuur.
Het is dan ook veilig om te stellen dat deze energie nodig is om Schiphol te laten draaien in een jaar als 2019 – het laatste ‘goede’ jaar voor de corona-crisis.
Zo’n enorme hoeveelheid energie – ongeveer evenveel als alle in Nederland verkochte dieselbrandstof oplevert – kunnen we natuurlijk ook op een andere manier opwekken. Bij voorbeeld via kernenergie, zonnepanelen of windmolens.
De luchtvaart in ons land zegt vrijwel wekelijks in de media of in eigen persberichtjes dat het graag wil verduurzamen, vergroenen of in balans wil blijven met de omgeving.
Laten we daarom eens een paar rekensommetjes maken. We beginnen met de constatering dat het maken van kunstkerosine in het gunstigste geval met ongeveer 30 procent rendement gaat. Met andere woorden: er is ongeveer drieënhalf keer zoveel elektrische energie nodig om eenzelfde hoeveelheid energie, verpakt in kunstkerosine te maken.
Voor de luchtvaart is het onvermijdelijk om de opgewekte energie ondanks dit slechte rendement toch om te zetten in kunstkerosine omdat zware accu’s geen optie zijn in vliegtuigen. Kunstkerosine daarentegen weegt ongeveer net zoveel als het ‘echte spul’, fossiele kerosine. En is dus zonder al teveel aanpassingen toepasbaar in vliegmachines.
Kernenergie
Laten we beginnen met de meest omstreden mogelijkheid – kernenergie. Om de gewenste 48 miljard kilowattuur aan brandstof te maken is dus grofweg 3,5 keer zoveel elektrische energie nodig: 168 miljard kilowattuur.
Dat lijkt best veel en dat is het ook. Om een indruk te geven: de kerncentrale in het Zeeuwse Borssele produceert gemiddeld per jaar zo’n 3,6 miljard kilowattuur. Voor alleen Schiphol zouden dus 47 kerncentrales van het formaat Borselle nodig zijn om te kunnen vliegen op synthetische kerosine.
Nou worden kerncentrales tegenwoordig niet meer gemaakt in het kleine formaat van Borssele. Een beetje nucleaire plant levert tegenwoordig drie keer zoveel stroom. En dus zijn er nog maar vijftien van dit soort centrales nodig.
Bouwtijd van zo’n reactie, exclusief het vergunningen- en inspraaktraject? Circa vijftien jaar, dus in het gunstigste geval beschikbaar in 2036. Kosten: zo’n 12 miljard euro per stuk, exclusief tegenvallers.
Totale kosten om alleen Schiphol van de benodigde kunstkerosine te voorzien: 180 miljard euro. Voor een industrie die per klant gemiddeld 5 euro verdient. In goede tijden.
Zonnepanelen
We moeten dus kijken naar goedkopere oplossingen om de droom van Schiphol, KLM en Dick Benschop waar te kunnen maken. Zonnepanelen, is dat niet veel verstandiger?
Om met zonnepanelen 168 miljard kilowattuur op te wekken is er ongeveer 670 vierkante kilometer aan zonnepanelen nodig. Een state-of-the-art zonnepaneel levert in Nederland immers zoń 250 kilowattuur per vierkante meter per jaar op.
Waar plaatsen we zo’n installatie van 25 kilometer bij 25 kilometer in ons land? Weer in Groningen? Of liever in het zonniger Zuid-Limburg? Maar daar is helemaal niet zoveel ruimte beschikbaar. Gaan we de Veluwe dan maar opofferen aan Schiphol?
Die 670 vierkante kilometer aan zonnepanelen vergt bij een prijs van 250 euro per vierkante meter trouwens een investering van 170 miljard euro. Eigenlijk nauwelijks minder dan die kerncentrales, dus ook niet echt haalbaar. Nog een dingetje: het wordt een zonnepark, inclusief alle infrastructuur, ten grootte van ongeveer Flevoland (zie afbeelding). Let wel: alleen voor de Nederlandse luchtvaart!
Windturbines
De laatste optie dan om aan genoeg groene energie te komen: we wekken het op met windmolens.
Een beetje windmolen van de nieuwste generatie is zomaar 250 meter hoog en levert dan zo’n 10 miljoen kilowattuur per jaar. Voor de door Benschop gewenste 168 miljard kilowattuur hebben we er dan maar een kleine 17.000 nodig.
Op dit moment staan er in heel Nederland, inclusief de Noordzee, zo’n 3.000 windmolens. Dat betekent dat we er alleen voor onze luchthaven ruim zeven keer zoveel windmolens moeten bijbouwen.
Op dit moment kost één windmolen van 10 megawatt zo’n 3 miljoen euro, dus in totaal kijken we op tegen een investering van 50 miljard euro voor Schiphol. Veruit de goedkoopste oplossing.
Grote vraag blijft alleen: waar plaatsen we in ons kikkerlandje 15 grote kerncentrales, 670 vierkante kilometer aan zonnepanelen of 17.000 windturbines extra? Dick Benschop mag het zeggen.
De berekeningen geven duidelijk aan dat de luchtkastelen van Schiphol kant noch wal raken. Het is helemaal niet mogelijk om alleen voor de luchtvaart zo’n zware wissel te trekken op de ruimtelijke ordening in Nederland.
Waarom blijft de luchtvaartindustrie dan toch kraaien over kunstkerosine en futuristische oplossingen?
Simpel: het zijn zoethoudertjes voor de onwetende massa. Mensen zonder technische achtergrond trappen met beide voeten in de leugenachtige beloftes van de vieze vliegindustrie.
En dat zijn niet alleen de onbenullige of ongeïnteresseerde medemensen. Het onterechte geloof in deze schijnoplossingen is onder invloed van een machtige maar jokkende luchtvaartlobby zelfs doorgesijpeld naar beeldbepalende journalisten en drukke politici.
Het techno-gebabbel van de vliegindustrie heeft maar één doel: ongestoord voort kunnen gaan op de ingeslagen weg. Zolang Jan-met-de-pet gelooft dat alles op termijn wordt opgelost door wonderbaarlijke technologie, kunnen bedrijven als KLM, Lufthansa, AirFrance en Emirates doorgaan met het vervuilen en verpesten van onze woonomgeving, het klimaat, de natuur en het milieu.
Lees hieronder de berekeningen
