Zullen we de ridicule sollicitatieplicht nu eens aanpassen?

Als je werkloos wordt en een uitkering ontvangt krijg je te maken met een sollicitatieplicht. Terecht natuurlijk, want als je kunt werken en voor jezelf kunt zorgen moet je dat ook doen. Daar hoort een sollicitatieplicht bij. Maar hoe die plicht nú is geregeld leidt tot volslagen belachelijk situaties. Niet alleen dat, maar ook tot ongewenste gevolgen. Gevolgen voor de werklozen, maar ook voor de werkgevers.

Wat is het geval? De meeste gemeenten en de UWV eisen van uitkeringsgerechtigden dat ze vier- tot vijfmaal per week een sollicitatiebrief sturen. Doen ze dat niet dan kunnen ze tegen een boete of maatregel aanlopen. Er wordt niet meer gekeken naar de waarde van de sollicitaties of dat het zinvol was of niet.

Laten we eens wat gaan rekenen.

  • De UWV geeft aan dat er 340.000 mensen een WW uitkering ontvangen, die tenminste 1 maal per week moeten solliciteren.
  • Het CBS geeft aan dat er 365.000 mensen een bijstandsuitkeringen ontvangen, waarvan naar schatting 240.000 mensen een sollicitatieplicht hebben. Zij moeten tussen de 4-5 maal per week solliciteren.
  • Verder zijn er verzekerde ZZP-ers die ook wekelijks moeten solliciteren.

Totaal aan sollicitatieplichtigen is tenminste 580.000. Die moeten dus tussen de 1 en 5 maal per week een sollicitatie doen.

Hou je vast, hier komt het: (240.000 x 4,5 x 52) + (365.000 x 52) = 75.140.000 sollicitaties per jaar (vijfenzeventigmiljoen-honderdveertigduizend). Er is vast iets op af te dingen, maar al zit ik 50% te hoog dan is het nóg totaal ridicuul.

Wat betekent dit nu eigenlijk voor de mensen die moeten solliciteren? Dat is simpel. Die ontvangen, als ze die al krijgen, 200 afwijzingen per jaar. Tegen deze uitkeringsgerechtigden wordt 200 maal per jaar gezegd dat ze niet goed genoeg zijn. Dat doet natuurlijk iets met de uitkeringsgerechtigden. Er is ook geen ontsnappen aan, aan al die teleurstellingen. Solliciteer je niet genoeg, dan krijg je een strafkorting. Het is niet verwonderlijk dat dat bij een reeks van uitkeringsgerechtigden leidt tot depressieve klachten.

Ik heb de vraag eens neergelegd bij een van de grootste werkgevers in de regio. Die meldde off the record dat ze gemiddeld maandelijks tussen de 400 en 900 ongerichte sollicitatiebrieven ontvangt, terwijl er vrijwel geen serieuze vacatures zijn. Het afhandelen van die brieven kost ze meer dan € 150.000,- per jaar. Een kleinere ondernemer krijgt er soms 150 per maand. Deze ondernemer reageert niet meer op die sollicitatiebrieven. Dat is financieel niet haalbaar. Verder constateert men dat het allemaal dezelfde type brieven zijn. Dat duidt erop dat mensen solliciteren omdat het “moet” en een template hanteren van een sollicitatiecursus. De HR-afdeling herkent zo’n standaard sollicitatiebrief onmiddellijk en legt ze vrijwel allemaal terzijde, omdat vrijwel altijd een oprechte motivatie ontbreekt.

Kortom, de sollicitatieplicht die vrijwel overal wordt gehanteerd, levert ridicule getallen op. Verder doen werkgevers er niks meer mee door de grote hoeveelheden en de uitkeringsgerechtigden worden keer op keer, op keer, op keer, op keer teleurgesteld. Uitkeringsgerechtigden ervaren dat verplichte solliciteren vaak als een strafmaatregel op zichzelf. Het is klein bedacht, maar het pakt volslagen ridicuul uit.

Mijn advies: overheid, stop die idioterie. Kijk weer naar de menselijke maat en denk na over de gevolgen. Die ongerichte sollicitatieplicht helpt niemand, ook de werkgevers van ons land niet.

Dit bericht is geplaatst in Columns, Politiek, Sociaal. Bookmark de permalink.