Het is de laatste jaren schering en inslag: Van-dik-hout-zaagt-men-planken-politiek. Journalisten melden terecht over die “spannende politiek”. Media dwepen met het Engelse Lagerhuis, waar politici van alles roepen en driekwart van de debatten niet te verstaan zijn door de rotherrie en het geroep van hey-hey, yeah-yaeh en order-order. Lekker spannend! Maar waar is de inhoud? Wat hebben we aan dat geroep?
Ik ben van mening dat het weer tijd wordt voor supersaaie politiek, waar volwassen volksvertegenwoordigers, vanuit kennis van zaken, in alle rust en op beschaafde toon van gedachten wisselen en tot oplossingen komen. Weg met dat geroep en getier. Weg met opgeblazen tegenstellingen. Doen waar je voor bent gekozen: kaderstelling en controle op rechtmatigheid en doelmatigheid. Ik ben vóór betrouwbare journalisten die weer gaan duiden wat de problemen zijn, welke oplossingen politici aandragen en checken of die oplossingen wel deugen. En dan niet op de NRC-factcheckermanier. Het is een gotspe dat een krant pas, nadat iets gepubliceerd is, komt met een factcheck en tot de schokkende ontdekking komt dat de eerdere beweringen niet deugden. Dat moet vóóraf!
Ik ben voor politici die weer met gezag spreken en laten zien dat ze weten waar het over gaat, zonder overdrijven. Ik ben vóór politici die eerst onderzoeken, deskundigen raadplegen en dan pas iets zeggen. Ik ben vóór politici die weer gaan voor hun idealen zonder andersdenkenden te verketteren. Ik ben vóór politici die de burgers laten weten dat je altijd compromissen moet sluiten en toeteren niet helpt.
Politici moeten niet stunten met de belangen van mensen en instellingen/bedrijven. Door groots één kant van een zaak te roepen, verloochent men de belangen van anderen. Jouw belangen zullen maar, met wat populair klinkende oneliners, worden vertrapt. Dat is lekker spannend in de media, maar mede oorzaak van het grote verlies aan vertrouwen in de politiek. Politici: stop daarmee! Ik eis supersaaie politiek!