Het lijkt erop alsof je geen kritische noot mag kraken tijdens de coronacrisis. Ook is het net of je geen nieuwe ideeën mag voorstellen. Voor je het weet krijg je naar je hoofd geslingerd dat je geen verstand hebt, of dat mensen wel iets anders aan hun hoofd hebben dan aan iets nieuws te beginnen. Ik denk dan: wat een onzin. Omdat heel veel stilligt, heb je juist alle tijd om eens na te denken over de tijd ná deze crisis. Want alle maatregelen die verzonnen zijn, zijn bedoeld om handelen te veranderen en niet om de hersens stil te zetten.
Nu de crisis zijn hoogtepunt bereikt, zien we dat we opeens zonder heel veel zaken kunnen en dat ook veel mogelijk is. Zo zien we plotsklaps dat zakenlui via videoconferences elkaar spreken. Vliegreizen maken is onmogelijk en niemand lijdt er echt onder, behalve de werknemers in de reissector. Heel erg veel mensen werken van huis uit, iets wat tot voor kort voor onmogelijk werd gehouden. Dit alles zorgt voor een enorme verbetering van de leefomgeving. Minder lawaai, veel minder luchtvervuiling en files. En ja, het is ook nog eens kostenbesparend. Iets om over na te denken als het virus is uitgewoed? Willen we die gezondheid aantastende vervuiling nog? Kan dat niet anders?
We zijn bij toverslag in staat om het andere nieuws over het hoofd te zien. Opeens hebben we het niet meer over hangjeugd, messenbezit, inbraken en de vreselijke armoede in de derde wereld. Oorlogen? Welke oorlogen?
Never waste a good crisis, zeggen ze wel eens. Laten we allemaal eens nadenken over wat we nu wèl of niét willen in de toekomst. Laten we de denkers en criticasters van vandaag niet wegzetten als mafklappers, maar naar ze luisteren. Want de huidige milieuverwoestende manier van leven leidde tot deze catastrofe. Weer hetzelfde doen als vóór de crisis kan niet. Roepen dat “we wel wat anders aan ons hoofd hebben” is flauwekul, want niet alle we’s werken in de zorg. Laten we alle denkkracht gebruiken. Maak van de corona-crisis een corona-uitdaging.
Reageren: column@alfredblokhuizen.nl