U leest het ook wel in de krant en ziet het op de buis: burgemeesters die de ene na de andere stoere maatregel aankondigen. Dat doen ze ook nog eens in tijden dat er statistisch niet zo vreselijk veel aan de hand is. Waarom gebeurt dat steeds, vroeg ik me af. Wat is toch die behoefte om stoere taal uit te slaan en na ieder incident nieuwe vrijheidsbeperkende maatregelen te nemen die de hele bevolking treft. Zo gaat het over steeds grotere gebieden volhangen met camera’s, waardoor je je nooit meer vrij kunt voelen en je je altijd bewust moet zijn van je handelen. Er wordt immers altijd meegekeken.
Zelf kan ik er met mijn verstand niet bij waarom burgemeesters vrijheidsbeperkende maartregelen willen. Dus ik ging maar eens praten met een drs. pedagogiek en een dr. in de filosofie. Zij hebben er voor doorgeleerd. Van hen kreeg ik een compleet college over angst, burcht-mentaliteit en cultuur. Ook kreeg ik onderwijs in mechanismen en de wens tot totale controle en conditionering van de bevolking. Tamelijk ingewikkelde kost dus. Maar uiteindelijk is het toch wel overzichtelijk.
Onmachtig voelende burgemeesters vinden dat ze risico’s moeten mijden. Een burcht-mentaliteit. Alle risico’s buiten houden, want je zou er eens op kunnen worden afgerekend. Kortom: onmacht! Daarom nemen ze malle maatregelen die niets helpen, maar mensen conditioneren. Want mensen voelen zich onder cameratoezicht beloerd. Daarmee wordt een veel grotere groep benadeeld dan dat er boosdoeners worden gepakt. De bewegingsvrijheid wordt beperkt en gedrag aangepast aan de wil van de toevallige bestuurder. Daar zijn ze in China en Noord Korea nog wat verder mee, maar het is hetzelfde verhaal: controle, uit angst dat de bevolking iets onverwachts gaat doen.
Andersom gaat het ook niet goed. Uit angst dat er iets wordt ontdekt doen bestuurders er alles aan om zaken onder de pet te houden. WOB verzoeken worden zwaar vertraagd of niet goed uitgevoerd, Raadsleden worden slecht geïnformeerd of het bos ingestuurd. Daardoor heeft de burger geen idee meer wat haar bestuur echt uitspookt. Het is dus niet voor niets dat men in de wetenschap zegt: Onmachtige leiders, stoere maatregelen!
Verschenen in Weekblad Groot Nissewaard