Kortgeleden schitterde onze burgemeester in Op1, m.b.t. preventief fouilleren. Gelukkig was hij redelijk genuanceerd over de successen van die grote inbreuk op de privacy van mensen. Bij fouilleeracties blijkt maar 2% van de 1500 mensen iets bij zich te hebben waarvan je zou kunnen denken dat het een wapen zou kunnen zijn. Veel betekenend was zijn uitspraak: “Overheid doe wat tegen de incidenten”. Nou ja, dan doe je maar wat.
De burgemeester deed ook net of het een succes is, maar de effectiviteit van deze acties is zéér te betwijfelen. Het kon ook aan corona liggen, zei hij. Wat hij niet vermeldt is hoeveel manuren in deze acties zitten en hoeveel veroordelingen voor wapenbezit er uitgerold zijn. Dat is de belangrijkste graadmeter. Ik doe even een voorzichtige schatting, afgeleid van eerdere rapporten. Per gefouilleerde besteedt de politie tenminste 18 minuten tijd. Dat is inclusief overleggen, opstellen ter plaatse, rapportage en proces verbalen en evaluaties. Dat komt neer op 450 uur werk per actie. Per mógelijk wapen 15 uur, oftewel 1 diender is bijna 2 dagen bezig met 1 mógelijk wapen. Dat is verre van effectief. Als een diender met 10 processen verbaal per maand naar het bureau komt heeft hij/zij een heel stevig functioneringsgesprek.
Sommigen zullen zeggen “wie niets te verbergen heeft, heeft niets te vrezen”. Ik ben een eerzame burger en wil niet steeds hoeven bewijzen dat ik niets verkeerds in de zin heb, omdat een of andere gemeenteraad in een vlaag van stoerheid tot dure en ineffectieve acties besluit. Politie zit er zelf ook lang niet altijd op te wachten, omdat het hen weghoudt van veel belangrijkere zaken en misdrijven waar ze geen mensen voor hebben om achteraan te gaan. En het geld kunnen ook zij maar één keer uitgeven. Regelmatig worden ze gedwongen om dit aan ineffectieve “showacties” te besteden. We weten het al 10 jaar: voor hen is preventief fouilleren vaak een dure vorm van schijnveiligheid.