Hoelang accepteer je dat je burgerrechten worden vertrapt?
Al 12 jaar krijgen de moslims in dit land openlijk de schuld van van alles en nog wat. Al die tijd wordt er gegoocheld met cijfers en onwaarheden verteld over moslims. Jaar in en jaar uit worden termen bewust door elkaar gebruikt. Zo is Turk, Marokkaan en allochtoon door elkaar gebruikt en de ‘moslimgemeenschap’ genoemd. Ook worden de verschillende geloofsrichtingen op een hoop gegooid, want dat is wel zo lekker overzichtelijk. Dit gebeurt opzettelijk, ook door politieke leiders, die een bepaalde agenda hebben. Geen vredelievende agenda!
Al jaren word je als Nederlandse moslim nageroepen in de straten. Al jaren word je op internet uitgescholden en beledigd. In talkshows worden extreme figuren opgevoerd om maar aan te tonen dat je niet deugt. Een baan krijgen wordt met de dag lastiger door alle negatieve en opgeklopte publiciteit. Al jaren worden je gebedshuizen beklad en je scholen in de fik gestoken. Jaar in jaar uit word je verantwoordelijk gehouden voor misdaden van idiote groepen in een ver buitenland. En dan als klap op de vuurpijl wordt er ook nog eens speciale wetgeving ingevoerd om je vrijheid van meningsuiting, klederdracht en religie aan te tasten.Je bent ’n keurige moslim, je werkt, je kinderen doen het prima op school, je betaalt belasting, je krijgt zelfs nog geen parkeerbon. Hoe lang accepteer je de pesterijen van de onderbuik van Nederland? Pesterijen waar zelfs nu de regering, met daarin de PvdA, aan meedoet? Hoelang accepteer je dat je burgerrechten worden vertrapt?
Kinderen die jarenlang gepest en getreiterd worden slaan op een gegeven moment een keer terug. Dat weten we. Op een gegeven moment is het elastiekje uitgerekt en knapt het. En als het dan geknapt is, roept iedereen ach en wee. Dan heeft niemand het zien aankomen. Dan heeft de overheid gefaald en moeten er koppen rollen.
De overheid, gesteund door mensen met een mening en zonder relevante kennis, helpt nu mee aan het heftig uitrekken van het elastiekje. Dat is een gevaarlijk spel, een heel gevaarlijk spel. Een Minister-president die vindt dat gediscrimineerde mensen zich maar moeten invechten en een regering die discriminerende wetgeving introduceert is bewust bezig met het op scherp zetten van de verhoudingen. Met welk doel, vraag ik me af. Wil men dat het elastiekje knapt? En waarom dan wel?
In een samenleving waar het barst van de meningen en waar een chronisch gebrek aan kennis is, is het tot het uiterste oprekken van elastiekjes zeer risicovol. Eens breekt het!
Ik vind dat de overheid, die van iedereen is, er voor moet zorgen dat het elastiekje per direct wordt ontspannen.
Plaatje: Krapuul.nl