Foto: Unsplash
We worden de laatste weken weer iedere dag getrakteerd op harde taal. Oorlogstaal, zo u wilt. Soms kan het niet stoerder, zo lijkt het. En hele volksstammen doen mee aan het haasje over qua stoerheid. Met ongelofelijke hardheid wordt er over mensenlevens gesproken. Het is of het niets is. Zijn we nu echt vergeten dat achter iedere oorlogsdode een vader, moeder, zoon, dochter, echtgenoot of echtgenote staat? Iedere dode veroorzaakt heel veel leed en haat, met als resultaat nog veel meer leed.
Je zou denken dat we in deze moderne tijd wel beter weten. We zien de beelden, we horen de verslagen, we bekijken de foto’s en we rillen bij de getuigenissen. We weten dat bijna geen enkele oorlog door de aanstichter, degene die het eerst begint met schieten en bombarderen, is gewonnen. Loop de lange lijst maar na. En toch en toch en toch…… En toch is de roep op moord en doodslag weer luid en duidelijk. Opnieuw moet de, soms verzonnen, vijand weer worden gestraft. Het nare is echter dat de leiders buiten schot blijven en de burgers, die heel vaak die leiders zelf hebben gekozen, massaal lijden onder het vreselijke geweld.
Het verhaal is zo vaak verteld en herhaald. En toch trapt een heel grote groep mensen steeds weer in het verhaal dat “de ander’’ een moordzuchtig type is. En we weten allemaal dat in oorlogen de waarheid het eerste sneuvelt. En zo zijn er nu landen waar al 2-3 generaties opgroeien met dood en verderf. Als je Twitter of Facebook moet geloven zijn er ook weer volksstammen die oorlogsgeweld aanmoedigen. Niet beseffend dat het henzelf ook kan raken.
Uiteindelijk komen, na soms honderdduizenden doden en honderden miljarden verspilde Dollars, de leiders (verrassing!) erachter dat de begonnen oorlog niet te winnen is. Dan blijkt grootspraak volkomen uit de hand te zijn gelopen. Men kon niet op tijd inbinden en luisteren naar de noden van de ander. Het gekke is dat iedereen het weet, iedereen! Problemen los je alleen op met overleg. Overleg tot je een ons weegt. Want vrede sluit je met je vijanden!
Reageren: column@alfredblokhuizen.nl