De discussie over de A4-Zuid is als een hardnekkige mug in je slaapkamer: je denkt dat je er eindelijk vanaf bent, en daar is-ie weer. Laatst nog, een beschouwend stuk van Theo Teitsma in het AD compleet met de vraag of we het eiland nou eindelijk eens fatsoenlijk bereikbaar willen maken. En ja hoor, ik deed gezellig mee met het online reaguren, maar dan met enige nuance. De meerderheid riep in koor: “Schop in de grond!”, “Doe maar een tunnel!”, “De Groene KMER is de schuld van alles!” Het hele repertoire kwam voorbij. En natuurlijk dé klassieker: “Bij een ramp zitten we als ratten in de val!”
Nou, laat ik de sfeer weer even gezellig maken met een onpopulaire mening: nee, natuurlijk helpt een extra brug of tunnel niet bij een ramp. Iedereen die ooit een rekenmachine heeft gebruikt of tot tien heeft leren tellen, kan het narekenen.
Stel je een milieuramp voor. Waar komt die vandaan? Precies: het noorden, oftewel de petrochemie. Niemand maakt zich zorgen over een omgevallen spruiten- of bietentruck uit de Hoeksche Waard. Dus áls we moeten vluchten, dan liever niet richting het probleem, lijkt me.
En dan komt het leuke deel: vluchten met de auto. In Nissewaard staan meer dan 50.000 auto’s klaar om tegelijk de wijken uit te rollen. In Hoogvliet 16.000. Doe even een rekensommetje: dat is een file van pak ’m beet 450 kilometer, tot voorbij Parijs. Weet je nog steeds zeker dat je dan sneller bent dan de kwalijke dampen?
Daar zit je dan, in je auto, raampje dicht, airco op recirculatie, en hopen dat het niet naar chloor begint te ruiken. Succes.
Wat me vooral verbaast, is dat sommige politici nog steeds schaamteloos pleiten voor extra infrastructuur ‘voor als er een ramp is’. Kom op, dat dossier ligt al jaren in het bakje ‘leuk geprobeerd’. Te duur. Geen ruimte. Geen oplossing.
Het idee dat je tijdens een milieuramp veilig kunt ontsnappen via de A4 Zuid is een gevaarlijke illusie. We wonen op een eiland. Met rust, groen, en ja – minder asfalt. Het is geen straf, het is een keuze. Wen er maar aan. Binnenblijven, ramen en deuren dicht en Radio Rijnmond aan!
Dus: Jazeker, we zitten als ratten in de val – en nu niet piepen