Omdat het nog net geen kerst is kan ik op nog wat teentjes staan. Daarna is het voorlopig even pais en vree.
Foto: Unsplash
Kent u ze ook, die mensen die er supertrots op zijn dat ze 60 of 80 uur per week werken. Ze zijn zo waanzinnig belangrijk dat ze never nooit niet meer gemist kunnen worden op de zaak. Wat zij kunnen kan echt niemand anders. De tent stort in als ze ook maar een uurtje verzuimen om naar de dokter te gaan voor de griepprik. Jaaahaaa dat bekt lekker op bruiloften en partijen. Maar is het wel iets om trots op te zijn? Ik denk helemaal van niet. Ik vind het eigenlijk triest.
Zelf heb ik maar heel korte tijd een volledige baan gehad. Daarna nooit langer dan een uurtje of 30 per week, met vrij op woensdag. Dat was eigenlijk voldoende voor een normaal leven. OK, OK, ik weet dat er banen zijn waarbij het nodig is om meer te werken, maar als je rond modaal zit kun je echt toe met 32 uur. En ik had gewoon dat geluk en kon kiezen voor “quality time” en ik deed dat dan ook.
Het aparte is dat juist mensen met de hogere inkomens zo lang werken. En waarom eigenlijk? Want je wordt niet productiever, juist improductief. Ook krijgen ze heel vaak geen overuren uitbetaald, want ja……. dat “stapje” van 20-40 uur doe je natuurlijk in het belang van de zaak. Dat stapje is dan vaak helemaal gratis voor de baas.
Ik heb eigenlijk te doen met die mensen die zoveel uren draaien. Als je ze terugrekent naar uurloon blijken ze soms amper boven het minimumloon te krijgen. Dan blijkt het werk opeens helemaal financieel niet zo hoog te worden gewaardeerd. Ook heb je nauwelijks een fatsoenlijk privéleven en puf om eens lekker uit te pakken in het weekend. Ook denk ik dan: Joh, dan heb je het niet goed geregeld. Ik kreeg mijn taken altijd af binnen die 32 uur. Hoe komt het dat jou dat niet lukt? En ja, dan met die extra gratis uren hou je ook nog een werkplek bezet van iemand die zonder werk zit.
Dus als iemand weer stoer staat te vertellen dat ie 80 uur per week werkt, denk ik…. ach gossie!
Ik wens u natuurlijk fijne feestdagen!
Reageren: column@alfredblokhuizen.nl
Gepubliceerd in Groot Nissewaard 18-12-2018.