We zitten in een situatie waarin we Turkije met de zwaarst mogelijke beledigingen bestoken, maar zelf hebben we een rechtse volksvertegenwoordiger die een linkse strafrechtelijk liet vervolgen
Heftige discussies zijn er gaande met betrekking tot de columniste Ebru Umar. Het opmerkelijke is hierin dat zelfs extreem-rechts het voor haar opneemt. Daar waar ze eerst de Turken naar ‘hun eigen land’ wilden uitzetten, vieren ze nu haar vrijheid van beledigen. En vervolgens laten ze ook nog eens zien dat het geen goed idee is om mensen terug te sturen naar dat ‘monsterregime’ van Erdogan.
Daarmee schiet extreem-rechts zich natuurlijk in de voet. Want waarom zou je mensen wegsturen naar een land waar we Umar zo snel mogelijk uit weg wilden hebben? Maar goed, rechts is niet voor het eerst betrapt op inconsistentie. Misschien probeert extreem-rechts voor zichzelf, door het steunen van Umar, ruimte te creëren om nog heftiger taalgebruik te kunnen bezigen, zonder voor de rechter te worden gesleept wegens racisme of belediging.
Het gaat nu over iets anders. In de discussie wordt systematisch de veroordeling van SP -gemeenteraadslid Lennart Feijen weggemoffeld. Niemand heeft het erover! Deze man werd veroordeeld wegens belediging van een collega Raadslid, de rechtse Hillebrand Nawijn. Diezelfde Nawijn was er best wel trots op dat hij dat voor elkaar had gekregen, zo bleek in een uitzending van Pauw. Regels zijn regels! Zo klinkt het al jaren zeer luidruchtig op de rechterflank van het politieke spectrum.
We zitten dus nu in een situatie waarin we Turkije, met de zwaarst mogelijke beledigingen bestoken, maar zelf in Nederland zitten we met een rechtse volksvertegenwoordiger die een linkse volksvertegenwoordiger strafrechtelijk liet vervolgen. En we zitten ook met een uitspraak in hoger beroep: het mag niet, dat beledigen! Zelfs niet als volksvertegenwoordiger in functie.
Even terzijde, dit belooft wat voor de zaak Wilders. Zijn zaak ziet er somberder uit, met name door toedoen van iemand die een groot deel van zijn uitlatingen ondersteunt. Met zulke politieke vrienden heb je geen vijanden meer nodig.
Vervolgens heeft iedereen een grote mond over Turkije en de vrijheid van beledigen. Politici struikelen over elkaar heen om het voor Umar op te nemen. Niemand neemt het echter op voor dat SP-raadslid, terwijl daar de situatie eigenlijk iets erger is. Daar werd tenslotte een volksvertegenwoordiger strafrechtelijk veroordeeld, iemand die is gekozen om zijn mening te uiten!
Helaas zie ik geen voorstel van het kabinet om belediging uit het wetboek van strafrecht te schrappen. Ja, wel een vaag verhaal over majesteitsschennis en het beledigen van staatshoofden, maar dat was ook alles. Een intrekkingswet is binnen enkele dagen geregeld of na advies van de Raad van State hooguit binnen enkele maanden.
Half Nederland heeft de mond vol van de bemoeienis van Erdogan met de rechtsgang, in dit geval logisch want hij is de beledigde partij, maar ook Nederlandse politici staan zich te verdringen om zich te mengen in justitiële zaken. In de zaak Umar doen ze dat gretig, maar ook in de zaken Mohammed B en Volkert vd G. Daar is volop zeer actieve bemoeienis met de strafprocedure.
Hoezo een beetje hypocriet? We staan daar in ons hemd. Turkije gooit ons dat straks met groot plezier voor de voeten, als het zo uitkomt. We hebben dan geen weerwoord. Ze hebben namelijk een punt!
Het zou zomaar eens zo kunnen zijn dat Turkije straks de affaire Umar seponeert en Umar, een burger, met de schrik vrijkomt en wij een volksvertegenwoordiger hebben met een strafblad wegens belediging. Dan staan we opnieuw in ons hemd! Met de vriendelijke groeten van Erdogan.
En dat wekenlang vasthouden van Umar in Turkije blijkt nu te komen doordat Nederland Umar nooit zou uitleveren. Dat is naar, maar wel weer het gevolg van onze grote mond. Dan hou je dus iemand binnen de landsgrenzen vast, tijdens het onderzoek. Nederland doet dat overigens ook met grote regelmaat met buitenlandse verdachten. Dus dat is niks nieuws. Het is vervelend, maar niks nieuws.
Al met al zet Umar juist Nederland in zijn hemd. Ze toont de weergaloze hypocrisie aan. Jammer dat men dat maar niet wil inzien! Wat was het gezegde ook al weer? Als je met één vinger wijst, wijzen er drie terug!