Over het privacy-argument, dat kennelijk niet meer geldig is
Foto: Liefkenshoek NV
Enkele jaren geleden hadden we het mooie plan om rekening rijden in te voeren. U weet wel: het plan om automobilisten te laten betalen naar het aantal gereden kilometers. Er waren heel veel voorstanders, zelfs de ANWB was voor. Het is immers een heel eerlijk systeem! Verder werkt het volgens alle modellen tegen fileleed en verlaagt het de milieubelasting. Een win-win-win situatie dus.
En toen kwam er een kink in de kabel: privacy!
Half Nederland begon te klagen over de aantasting van hun privacy, aangevoerd door de Telegraaf. Het zou een spionagekastje worden dat in de auto zou worden ingebouwd. De overheid zou er altijd achter kunnen komen waar je allemaal was geweest. Levensgevaarlijk! De DDR in optima forma, zo was de reactie van velen. De ANWB, eerst voorstander, trok zich mede hierom terug.
Sinds de terrorismediscussie is privacy voor een groot deel van Nederland van geen enkele waarde meer. Heel veel reageerders en kennissen/vrienden, die fel tegen dat “spionagekastje” waren, gooien nu met alle plezier hun privacy op de schroothoop. Sommigen praten zelfs een ex-veiligheidsdienstdirecteur na: ‘Wat heb je aan privacy als je dood bent’. Ik vind van alles van zo’n opmerking, maar nu dat gedachtengoed toch heeft postgevat…
‘Never waste a good crisis‘, zeggen ze wel eens. Nou, dat gaat nu ook op. Op dit moment is het privacy-argument kennelijk niet meer geldig. We willen het toch met zijn allen opgeven voor meer (schijn-)veiligheid? Qua privacyschendingen zijn we de DDR allang voorbij. Honnecker zou waanzinnig in zijn handen wrijven met de mogelijkheden die de Nederlandse overheid nu al heeft. En met de goedkeuring van heel erg veel mensen gaat de Nederlandse Staat nog een paar supergrote stappen verder.
Ik zeg: rekeningrijden? Nu doen! Het belangrijkste tegenargument “privacy” is tenslotte vervallen, toch?