Foto: Unsplash
Als belangenbehartiger loop ik nogal eens aan tegen instanties en bedrijven die het helemaal niet prettig vinden dat je je met hen bemoeit. Mensen bij die organisaties zijn immers bezig met het werk en doen dat volgens de richtlijnen van hun bazen en vaak doen ze zaken al jaren op hun manier. Veelal krijgen ze geen weerstand en slijten er gewoontes in. Gewoontes die tegen de regels en soms wetten zijn. En omdat men vaak niet wordt tegengesproken lijkt het heel normaal wat men doet. Ik kom tegen dat men zelfs de eigen regels negeert. “We doen het altijd zo en we doen het met de beste bedoelingen, de klant staat centraal?” is dan het antwoord op lastige vragen. Daardoor wordt soms uit het oog verloren dat mensen ernstig worden benadeeld. Het komt niet zelden voor dat mensen hun vragen niet beantwoord krijgen of met een kluitje in het riet worden gestuurd, omdat toch bij de beantwoording van die vragen de organisatie aan het twijfelen wordt gebracht. Zelfs het klachtenloket wordt vaak een onderdeel van het probleem ipv de oplosser. Radar en Kassa leven ervan en DAS heeft er de handen aan vol. Dat is voor niets goed. Het kost veel geld, het ergert mensen en uiteindelijk worden mensen slachtoffer van die handelswijze.
Wat gaat er toch fout bij die organisaties? Is er niet iets van onverschilligheid ingesleten, zijn de regels voor henzelf ook te ingewikkeld, is de tijdsdruk te groot, klopt er iets niet met de afdelingsfilosofie, zijn er bizarre targets? Wie zal het zeggen? Ik zal een eigenwijze poging doen. Ik denk dat men te weinig in de spiegel kijkt en zich afvraagt: wil ik zelf wel zo behandeld worden en wordt hier een regel niet expres in het nadeel van de “klant” uitgevoerd? Heeft de persoon waarmee ik iets moet doen niet gewoon een punt? Hanteert mijn baas niet te strenge of foute regels en moet ik daar niet eens iets van zeggen? Soms gaat het ook alleen om een moreel vraagstuk. Berokken ik de “klant” schade door mijn handelen en wil ik dat wel?
Als werknemer moet je eigenlijk altijd in de spiegel kijken je afvragen, met hand op je hart, ben ik wel echt goed bezig. Is het antwoord “nee”, doe er wat aan! Dat geeft rust in je hoofd.
Reageren: column@alfredblokhuizen.nl