Preventief fouilleren is een dure vorm van schijnveiligheid

Deze week verscheen de rapportage van de politie in Rotterdam over de resultaten van preventief fouilleren. Ik moet zeggen dat het een ontluisterende rapportage is. Het laat ook zien waarom de politie te weinig tijd heeft om echt effectief bezig te zijn. Daarbij komt nog het gigantische apparaat dat cameratoezicht heet.

Even de feiten. In 2012 zijn er 112 preventief fouilleringsacties gehouden. Dat is dus ruim twee keer per week. Daarbij zijn 9424 mensen, bijna altijd argeloze voorbijgangers, onvrijwillig betast. dat leverde slechts 7 vuurwapens op, 87 “steekwapens’ waaronder flink wat zakmessen en mesjes en schroevendraaiers waarvan je je kunt afvragen of dat eigenlijk wel wapens zijn, want anders is de loodgieter of timmerman een heuse crimineel. Totaal gaat het om 117 “wapens”. Ik heb zelf eens, toen ik nog raadslid was een opbrengst mogen zien. Daarbij werd van alles en nog wat als wapen gezien. Eigenlijk kwam het erop neer dat je moet oppassen in Rotterdam een messenset te kopen bij de Blokker. Ga je daar de deur uit en je loopt 3 minuten later een fouilleringsactie in op het Stadhuisplein, heb je een probleem.

Je zou zeggen dat het een succes was, en de burgemeester doet ook net of dat het geval is, maar de effectiviteit van deze acties is zeer te betwijfelen. Wat het rapport niet vermeldt is hoeveel manuren aan deze acties zijn besteed en hoeveel veroordelingen voor wapenbezit er uitgerold zijn. Ik doe even een voorzichtige schatting. Per gefouilleerde besteedt de politie tenminste 8 minuten tijd. Dat is inclusief overleggen, opstellen ter plaatse, rapportage en proces verbalen opstellen. Dat komt neer op 1256 uur werk. Dat is per vuurwapen 180 uur, oftewel één diender is bijna 5 werkweken bezig met het in beslag nemen van 1 vuurwapen. Tel ik alle “wapens” op dan kom ik op 1 proces verbaal per 11 werkdagen. Is dat effectief? Ik denk van niet. Als een diender met 2 processen verbaal per maand naar het bureau komt heeft hij/zij waarschijnlijk een heel erg stevig functioneringsgesprek.

Hetzelfde geldt eigenlijk voor cameratoezicht. In de Witte de Withstraat is een cameracentrum gevestigd. Daar werken tientallen beveiligingsbeambten, politiemensen, hulpofficieren van justitie en ondersteunend personeel. Het kost miljoenen, maar wat is de effectiviteit? Dat zou je moeten kunnen zien in de rapportages. Maar helaas. Daar is dat niet in te vinden. Vraag je hoeveel veroordelingen eruit zijn gekomen, dan komt men hooguit tot een handjevol per jaar. Veel te duur dus voor wat je ervoor krijgt. En al deze mensen patrouilleren niet op straat. Dat blauw zit binnen schermen te bekijken, terwijl het aantoonbaar niet effectief is en de burger geen veiligheidsgevoel geeft. Want de burger denkt dat de beelden toch niet worden bekeken, zo blijkt uit enquêtes en leefbaarheidsmonitoren.

Natuurlijk zijn er ook successen te melden m.b.t. de acties, want de wapens zijn weg en er zijn mensen opgepakt d.m.v. cameratoezicht, maar het heeft er ook voor gezorgd dat de politie een stuk minder effectief haar werk moet doen. Want vaak genoeg is het de politie zelf die zegt dat er geen cameratoezicht moet komen, omdat het niet helpt en soms de prioriteiten verkeerd legt. Helaas zijn er lokale politici die stoer willen lijken, maar door het instellen van cameratoezicht en preventief fouilleren veel minder effectief blauw op straat veroorzaken.

Er zijn intussen gemeenten die weer ophouden met de ineffectieve opsporingsmethoden en de camera’s weer van de muren schroeven. Het geld gebruiken ze nu effectiever door op de hotspots weer dienders te laten patrouilleren. Dat is beter voor iedereen. Dus willen we meer blauw op straat? Dan stoppen met die rare acties die in Rotterdam in 2012 9307 onschuldigen getroffen heeft en relatief heel weinig oplevert en eigenlijk vrijwel alleen een showelement heeft….. een schijnveiligheidsshow, waar heel veel mensen ook nog eens om vragen.

En ja…sommigen zullen zeggen “wie niets te verbergen heeft, heeft niets te vrezen”. Ik ben een eerzame burger en wil niet steeds hoeven bewijzen dat ik niets verkeerds in de zin heb, omdat een of andere gemeenteraad in een vlaag van stoerheid tot dure en ineffectieve acties besluit. De politie zit er zelf ook lang niet altijd op te wachten omdat het hen weghoudt van veel belangrijkere onderzoeken. Dat zijn de misdrijven waar ze geen menskracht voor hebben om achteraan te gaan. En het geld kunnen ook zei maar één keer uitgeven. regelmatig worden ze gedwongen om dit aan ineffectieve acties te besteden.

Verschenen bij Joop.nl van BNNVARA

Dit bericht is geplaatst in Columns, Openbare Orde. Bookmark de permalink.