Vijftig kerncentrales nodig om Schiphol op gang te houden

Tegen de tijd dat iedereen doorheeft geschiphold te zijn, is de luchtvaartindustrie alweer jaren geen strobreed in de weg gelegd om door te gaan op het aloude pad van groei, vervuiling en klimaatverandering

Een tijdje geleden publiceerde ik hier “Het sprookje van elektrisch vliegen”.

Elektrisch vliegen gaat gewoon niet voor iets meer dan sportvliegtuigjes en korte afstandjes. In een NAVO-rapportstaat de onmogelijkheid van commercieel elektrisch vliegen uitgebreid omschreven. Minister Van Nieuwenhuizen vertelde toen, na publicatie van mijn artikel, aan de Tweede Kamer eindelijk dat het inderdaad niet kan.

Toen kwam de luchtvaart met weer een andere afleidings- en vertragingstruc: Synthetische kerosine! Tijdens een online seminar mocht het bedrijfSkyNRG een vol uur promotie maken voor hun project. SkyNRG is producent van ‘duurzame kerosine’. Een van de paden die wordt bewandeld is die van kerosine uit frituurvet, een ander pad is het brouwen van synthetische kerosine. Ik wilde graag weten hoe dat precies in zijn werk gaat. Er was immers een serieuze webinar geweest over synthetische kerosine van Rotterdam Innovation Airport waar mijn vooraf gestelde vragen niet werden beantwoord, zelfs genegeerd.

Ik stuurde na afloop van het webinar een paar prangende vragen aan het bedrijf, dat daar dus uitgebreid aan het woord kwam met een juichverhaal. Men exploiteert in Delfzijl een proeffabriek waarin frituurvet wordt omgebouwd tot brandstof voor KLM. Deze onderneming mengt de ‘biokerosine’ op sommige vluchten in een verhouding van slechts ongeveer één op duizend bij de fossiele kerosine. De KLM werd, even terzijde, veroordeeld door de Reclame Code Commissie vanwege misleiding over vliegen op biokerosine.

Synthetische kerosine is een ander verhaal. SkyNRG werkt aan een proces om in de toekomst CO2 uit de lucht te destilleren om deze vervolgens in een zeer energie-intensief proces te combineren met water (H2O). Zo hoopt de onderneming een koolwaterstofcombinatie te fabriceren die in voldoende mate lijkt op echte kerosine. Gratis energie bestaat niet, het proces van SkyNRG levert dan ook geen nieuwe energie op, maar zet eerder opgewekte energie om in een brandbare vloeistof voor vliegtuigmotoren. In kleinschalige laboratoria worden rendementen gehaald van maximaal zo’n 25 procent in dit proces. Dat betekent dat voor iedere 100 kilowattuur elektrische energie die wordt gebruikt in dit proces er vloeibare brandstof met een energiewaarde van 25 kilowattuur kan worden geproduceerd.

Nogal een omweg, hoor ik u zeggen. Dat klopt, maar synthetische kerosine heeft het voordeel dat het lang niet zoveel weegt als het energetisch equivalent aan accu’s. Anders gezegd: de kunstmatige kerosine kan worden toegepast in vliegtuigen waar batterijen véél en veel te zwaar voor zijn.

Het is een intrigerende gedachte. De kunstmatige kerosine is weliswaar geschikt voor gebruik in vliegtuigen, maar er is ontzettend veel energie nodig om die vloeibare materie te maken. Ik vroeg me af hoe het precies zat met dat proces en stelde daarom deze vragen aan het innovatieve SkyNRG. Zo vroeg ik hoeveel energie nodig was om een liter van dat magische spul te maken. “Voor een fabriek van 30.000 ton per jaar, heb je ongeveer 150 megawatt aan vermogen nodig”, aldus een zegsman van het bedrijf. Dat werd dus even rekenen voor me. Ze hadden ook gewoon mijn vraag goed kunnen beantwoorden, maar dat deden ze niet. Hetgeen ik wel gewend ben in de vliegbranche, waar men zoveel mogelijk mist optrekt.

Aan de slag dus! De kerncentrale van Borssele heeft een vermogen van 480 megawatt. Voor de 30.000 ton van SkyNRG is dus ongeveer één derde kernreactor nodig. En hoever komen we met die 30.000 ton kunstmatige kerosine, vroeg ik vervolgens aan SkyNRG. Wat is de jaarlijkse behoefte aan kerosine van Schiphol, zo wilde ik weten. “Op Schiphol is ieder jaar 4 miljoen ton kerosine nodig”, zei de goedwillende woordvoerder. Eigenlijk is dat bijna 5 miljoen, maar ook dit even terzijde.

Wacht even, dacht ik. Vier miljoen ton is ruim 130 keer zoveel als de 30.000 ton waarvoor al een flink deel van de capaciteit van een kerncentrale nodig is. Voor de noden van ALLEEN Schiphol zijn dus bijna 50 kerncentrales als in Borssele noodzakelijk. En hoe zit het dan met Londen, Frankfurt, Parijs?

Let wel: het zijn niet de bevindingen van mijzelf. Het zijn de eerlijke antwoorden van een officiële woordvoerder van hightech-firma SkyNRG. Deze gedachtegang wordt ondersteund door een hoofddocent bij de TU Delft en een promovendus uit Eindhoven. Maar eerlijk is eerlijk, de sector zegt zelf dat ze erin “geloven”. Ze weten het niet zeker. De wetenschap spreekt hen tegen! “Je kunt natuurwetten wel ontkennen, maar daarom zijn ze er wel” is de boodschap van de ingenieurs.

Ik denkt er inmiddels het mijne van en ik trek mijn conclusie: synthetische kerosine is het zoveelste luchtkasteel van de vliegindustrie. De zoveelste truc om onwetende burgers en politici voor de gek te houden en verder niets te hoeven doen aan het probleem van vervuiling en klimaatverandering.

Wie dan leeft, die dan zorgt. Tegen de tijd dat iedereen doorheeft geschiphold te zijn, is de luchtvaartindustrie alweer jaren geen strobreed in de weg gelegd om door te gaan op het aloude pad van groei, vervuiling en klimaatverandering.

Met dank aan schipholwatch.nl voor de extra technische input.

Verschenen bij Joop.nl van BNNVARA en Schipholwatch

Dit bericht is geplaatst in Columns, Luchtvaart. Bookmark de permalink.